Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/355

 PolPon 

347

---

spodarka, wyrażenie ironiczne, jednoznaczne z nieładem, bezrządem.

Polonez f. taniec narodowy polski polegający na poważnym pochodzie szeregu par, wykonywających różne obroty pod przewodnictwem jednej pary; muzyka do tego tańca.

Poloneza, rodzaj sukni damskiej z niewcinanym stanikiem.

Polor f. gładkość, połysk; ogłada, grzeczność.

Polucja ł. mimowolny wypływ nasienia, zmazanie nocne.

Połynja r. w okolicach podbiegunowych wielki kanał lub jezioro wśród lodów, pokryte cienkim lodem.

Pomada f. kosmetyk służący do smarowania włosów, składający się z oczyszczonego tłuszczu, wosku i pachnideł.

Pomolog g. uczony znawca owoców.

Pomologiczny g. owocowy.

Pomologja g. naukowa znajomość gatunków owoców; nauka o hodowli drzew i krzewów owocowych.

Pomona ł. starorzymska bogini owoców; opis owoców ogrodowych.

Pompa f. przyrząd do podnoszenia cieczy z poziomu niższego do wyższego przy pomocy ciśnienia atmosferycznego.

Pompa g. wystawność, okazałość, przepych.

Pompatycznie g. wystawnie, okazale; górnie; napuszenie.

Pompjer f. członek straży ogniowej, obsługujący sikawkę.

Pompon f. ozdoba ubrania, wyrobiona w kształcie gałki ze strzyżonego jedwabiu, wełny lub bawełny.

Poncz a. napój z wody, araku, cukru i cytryn.

Ponderabilia ł. ciała ważkie.

Poniter f. uczestnik gry, grający przeciw bankierowi.

Poniterować f. stawiać na kartę (w grze), obłożyć kartę stawką

Pons asinorum ł. dosł. ośli most, podręczniki bardzo ułatwiające mało pojętnym zrozumienie nauki, (głównie języków obcych).

Ponsza hiszp. rodzaj płaszcza szerokiego bez rękawów, opończa.

Pontifex maximus ł. najwyższy kapłan w starożytnem państwie rzymskiem; dziś tytuł dawany Głowie Kościoła katolickiego t. j. Papieżowi.