p. p. = par politesse f. przez grzeczność (napis).
p. p. = per procura (ob.).
pp. skróc. pianissimo (ob.).
P. P. = Praemissis praemittendis ł. na okólnikach: zamiast tytułów i wstępu.
P. p. skróc. praeter propter.
P. p. c. = Pour prendre congé f. (pur pra͡ędr kąże) na bilecie wizytowym: z pożegnaniem.
Pr. acquit ob. pour acquit.
Prado hisz. w miastach hiszpańskich miejsce przeznaczone do publicznych przechadzek, ogród spacerowy.
Praepositio ł. w gram. przyimek.
Praerafaelityzm ob. Prerafaelityzm.
Praesens ł. obecny, teraźniejszy; w gram. czas teraźniejszy.
Praeterita ł. rzeczy minione.
Praeteritum ł. w gram. czas przeszły.
Praeter propter ł. mniej więcej.
Pragmatyczna historja g. sposób przedstawienia dziejów z wykazaniem związku przyczyn i skutków.
Pragmtyczna g. sankcja ł. ustawa państwowa, która na wieczne czasy ma zostać nienaruszona, nic na sile nie tracąc; austrjacka S. P. = następstwo tronu w krajach dziedzicznych austrjackich ustanowione przez Karola VI.
Pragmatyczny g. oparty na logicznym związku rzeczy, ścisły.
Prakryt, nazwa pewnej liczby starożytnych narzeczy ludowych hinduskich.
Praktyczny ł. oparty na praktyce, na doświadczeniu, mający zastosowanie w rzeczywistości, odpowiedni celowi, umiejący zastosować teorję w życiu.
Praktyk ł. mający w czemś wprawę, w czemś biegły.
Praktyka ł. zastosowywanie teorji w rzeczywistości, wykonywanie rzeczywiste czynności, w przeciwstawieniu do poznania jej teoretycznego; wprawa, biegłość nabyta, przy wykonywaniu danej czynności; czynność wykonywana dla nabycia w niej wprawy; czynność zawodowa lekarza lub prawnika; P-i = czynności obrzędowe (religijne); skomplikowane tajemnicze działania.
Praktykant ł. odbywający praktykę, uczący się stosować nabytą teorję w rzeczywistości, sposobiący
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/361
Ta strona została uwierzytelniona.
P. P.Pra
353
