kiej przed połączeniem się jej z ciałem.
Prefacja ł. wstęp, przedmowa; zakończenie drugiej części Mszy Św., modlitwy poprzedzające kanon.
Prefekt ł. u starożytnych Rzymian tytuł pewnej liczby urzędników wojskowych i cywilnych; administracyjny naczelnik departamentu we Francji; dyrektor policji w wielkich miastach; ksiądz wykładający religję w szkołach i seminarjach.
Prefektura ł. okrąg podlegający władzy prefekta urząd i miejsce urzędowania prefekta.
Preferans f. rodzaj gry w karty; szczególne względy.
Preferować ł. przekładać jedną rzecz albo osobę nad drugą.
Prefiks ł. w gram. przedrostek.
Preiskurant n. cennik.
Prejudykat ł. właściwie przesąd, uprzedzenie; w prawie wyrok sądowy miarodajny dla następnych wyroków, wydawanych w podobnych sprawach; szkodliwe następstwa wynikające dla strony, która nie dopełniła pewnej przepisanej prawnej czynności.
Prekaryjny ł. niepewny, chwiejny, odwołalny, zależny od kogoś lub czegoś.
Prekluzja ł. ostateczny termin, po którego upływie traci się przysługujące prawa.
Prekluzyjny termin ł. termin prawny ostateczny.
Prekonizacja ł. uroczyste mianowanie biskupa przez Papieża w obec zgromadzonych kardynałów.
Prelatura ł. godność prałata.
Prelegient ł. wygłaszający odczyt.
Prelekcja ł. wykład, odczyt.
Preliminarny ł. tymczasowy, wstępny.
Preliminarja ł. układy przedwstępne, tymczasowe, stanowiące przygotowanie do późniejszych stanowczych układów i postanowień.
Preliminarz f. uprzednie obliczenie przypuszczalnych dochodów i wydatków, projekt wydatkowania.
Preliminować, zestawiać i obliczać naprzód przypuszczalne wydatki i dochody.
Preludjum f. w muz. przegrywka, krótkie fantazjowanie na instrumencie przed rozpoczęciem utworu muzycz., krótki wstęp muzyczny; rodzaj krótkiej kompozycji muzycznej na fortepian lub organy.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/363
Ta strona została uwierzytelniona.
PrePre
355