ci i świata podziemnego czyli piekieł.
Prozodja g. nauka o długości i krótkości zgłosek w wierszowaniu; iloczas.
Prozopopeja g. uosobienie, jedna z najpiękniejszych figur retorycznych, kiedy autor wkłada słowa w usta zmarłych lub nieobecnych, a nawet każe przedmiotom martwym mówić, myśleć, czuć i działać po ludzku; wyższy stopień personifikacji.
Próbant ł. żart. człowiek obznajmiony z wypadkami życiowemi, który przeszedł rozmaite próby i zdarzenia.
Pruderja f. udana skromność, udana wstydliwość.
Prunela f. tkanina wełniana, używana do wyrobu lekkiego obuwia.
Prunelki f. suszone śliweczki obrane ze skóry.
P. r. v. = pour rendre visite f. (pour raędr wizit) z wzajemną wizytą (napis na biletach).
Prym ł. pierwszeństwo; pierwszy główny głos w chórze, najwyższy głos w utworze muzycznym.
Prymarja ł. pierwsza Msza poranna.
Prymarjusz ł. naczelny lekarz kierujący szpitalem lub osobnym oddziałem większego szpitala.
Prymas ł. tytuł niektórych arcybiskupów, do którego przywiązane są pewne honorowe prawa; w niektórych krajach dostojnik nietylko religijny, lecz i państwowy (w dawnej Polsce); arcybiskup-metropolita.
Prymat ł. najwyższe biskupstwo, papiestwo, pierwszeństwo.
Prymicje ł. pierwsza Msza nowo-wyświęconego księdza.
Prymitywny ł. pierwotny, pierwiastkowy; niewytworny, surowy, nieogładzony.
Prymka, garstka tytuniu żuta w ustach.
Prymulka ł. pierwiosnek.
Prymus ł. pierwszy uczeń w klasie.
Pryncypalny ł. główny.
Pryncypał ł. właściciel zakładu handlowego, szef.
Prytaneum g. w starożytnych greckich miastach budowla, gdzie zbierało się zgromadzenie prytanów t. j. członków wielkiej rady, sprawującej zwierzchnią władzę rządzącą; szkoła wojskowa we Francji.
Prywacja ł. przymusowe obywanie się bez czegoś;
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/378
Ta strona została uwierzytelniona.
ProPry
370