Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/381

Ta strona została uwierzytelniona.
PtyPul
373

dzie pokarmowym żywego organizmu w chorobach zakaźnych, silna trucizna organiczna.

Ptyjalina g. ferment zawarty w ślinie, który działa na pokarmy roślinne, przemieniając nierozpuszczalny krochmal w glukozę, wskutek czego ma wielkie znaczenie w procesie trawienia.

Publicysta ł. literat, dziennikarz piszący w sprawach współczesnych, w kwestjach na dobie, zwłaszcza natury politycznej lub ekonomicznej.

Publiczny ł. powszechny, ogólny, tyczący się wszystkich, wspólny wszystkim, otwarty, jawny.

Publika a. Publiczność ł. większe zgromadzenie osób, zebrane w jakimś określonym celu (wspólnej zabawy, korzystania z jakiegoś widowiska i t. p.) widzowie, słuchacze; ogół.

Publikacja ł. ogłaszanie, obwieszczanie, wydanie na widok publiczny świeżo wydrukowanego dzieła lub pisma.

Publikować ł. głosić, ogłaszać.

Pucować n. czyścić.

Pudenda ł. części płciowe, rodne.

Pudding a. budyń, angielska narodowa potrawa, ob. Plumpudding.

Puder f. bardzo miałka mąka ryżowa zaperfumowana pachnidłem, używana jako bielidło do twarzy i do posypywania włosów, zwłaszcza peruk; miałko sproszkowany cukier.

Pudlingowanie a. oczyszczanie w odpowiednim piecu surowca (żelaza).

Pudreta f. nawóz sproszkowany wyrabiany z ludzkich odchodów.

Puerperalny ł. połogowy.

Puf a. kłamstwo umyślnie puszczone w obieg, bąk; gra w kości; sute upięcie; rodzaj nizkiego wyściełanego taboretu.

Pugilares, ł. rodzaj małej teczki na banknoty i papiery.

Puginał ł. długi obosieczny nóż noszony u pasa.

Pularda f. kura tuczona.

Pulcinello w. pajac ob. Poliszynel.

Pulpa ł. miąższ owoców lub korzeni; miazga zębowa.

Pulpit ł. stolik do pisania z pochyłym blatem, podstawka przenośna z pochyłym blatem, na której kładzie się mszał podczas Mszy św.; pochyła podpórka, rodzaj stalużek pod nuty, książkę i t. p.