Recepis ł. pokwitowanie z odbioru.
Recepta ł. wogóle krótki przepis do przygotowania pewnej mieszaniny w technicznym lub innym celu, zwłaszcza piśmienne wskazówki lekarza, według których aptekarz przygotowywa lekarstwo.
Receptura ł. sztuka pisania i przyrządzania lekarstw.
Reces ł. w prawie: cofnięcie się, odstąpienie od procesu lub sporu, zrzeczenie się praw lub pretensji, ułożenie się zgodne.
Recipjent ł. przyjmujący; w robotach chemicznych: naczynie do zbierania wytwarzających się gazów, pary i t. d.; dzwon szklany w machinie pneumatycznej, pod którym umieszcza się przedmioty, mające być wystawione na działanie próżni.
Reciproque f. (resiprok) wzajemny.
Recitativo w. (reczitatiwo) w operze ustęp nawpół deklamacyjny, nawpół muzyczny, właściwie śpiewne opowiadanie z towarzyszeniem muzyki.
Record a. ob. Rekord.
Recte ł. właściwie.
Reçu f. (resiu) otrzymany; kwit, pokwitowanie, rewers.
Recydywa ł. powtórzenie się tej samej choroby, która tylko co ustąpiła pozornie lub rzeczywiście.
Recydywista ł. przestępca, powtórnie popełniający występek, za który poniósł karę.
Recytować ł. wygłaszać, wypowiadać z pamięci.
Redagować ł. wyrażać myśli piśmiennie, układać artykuł, pismo, utwór; kierować doborem artykułów do czasopisma.
Redakcja ł. skład osób należących do naczelnego kierunku i układu jakiego pisma, dzieła i t. p; układ pisma, dzieła.
Redaktor ł. kierownik czasopisma lub dzieła zbiorowego.
Redde Caesari quae sunt Caesaris, et quae sunt Dei Deo ł. oddaj Cezarowi co należy do Cezara, a Bogu co do Boga, (słowa Chrystusa w odpowiedzi Faryzeuszom, czy należy płacić podatki.
Redde quod debes ł. oddaj, coś winien.
Redemptoryści ł. zakon założony przez św. Alfonsa Liguori, mający na celu podnoszenie przez misje
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/393
Ta strona została uwierzytelniona.
RecRed
385
Słowniczek.25
