Rekwirent ł. urzędnik sądowy, przeznaczony do badania oskarżonych, sędzia śledczy.
Rekwirować ł. wymagać, zażądać urzędownie.
Rekwizycja ł. żądanie jednej władzy od drugiej udzielenia pomocy lub poparcia, wezwanie jednego sądu, aby inny coś załatwił; zażądanie od mieszkańców nieprzyjacielskiego kraju, aby dostarczyli wojsku środków żywności i potrzeb wojskowych.
Rekwizytor ł. nadzorca, przełożony nad składem rekwizytów teatralnych.
Rekwizyty ł. ogół przedmiotów potrzebnych do wykonania pewnej czynności, służących do pewnego celu; w języku teatralnym przedmioty potrzebne do wystawienia sztuki na scenie (oprócz dekoracji i kostjumów.)
Relacja ł. zdanie sprawy; stosunek, związek wzajemny osób lub rzeczy.
Relata refero ł. powtarzam, co słyszałem, (wyrażenie używane dla zrzucenia z siebie odpowiedzialności za wiarogodność opowiadanych szczegółów).
Relatywny ł. będący w związku, odnośny, względny.
Relegować ł. usuwać, wydalać, zwłaszcza ucznia ze szkoły.
Relicytacja ł. powtórna licytacja z powodu niedotrzymania warunków pierwszej licytacji.
Relief f. robota wypukła, płaskorzeźba; bryłowate odstawanie przedmiotów od tła w obrazie; przen. wypuklanie się pewnych cech, wskutek zestawienia z przeciwnemi cechami, wskutek kontrastu.
Religja ł. wiara w Boga i cześć Mu oddawana; wyznanie.
Religjant ł. zachowujący ściśle zasady religji i przepisy kościoła.
Relikwiarz ł. skrzyneczka zawierająca relikwie Świętych.
Relikwie ł. szczątki ciał Swiętych oraz rzeczy używanych przez Świętych; przen. drogie sercu pamiątki.
Relsy a. szyny kolei żelaznej.
Remanent ł. pozostałość kasy; zapas w kapitale lub zbożu; zaległość podatkowa.
Rembrandtowskie oświetlenie, efekty światłocienia, odznaczające się silnemi kontrastami świateł i cieni.
Rembursować f. pokryć, zaspokoić rachunek, zwró-
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/400
Ta strona została uwierzytelniona.
RekRem
392