Romaneska w. stary taniec włoski z XVI w.
Romans f. u ludów romańskich w średnich wiekach utwór epiczny rymowany, opiewający tematy rycerskie w języku ludowym; utwór beletrystyczny, przedstawiający życie ludzkie w najrozmaitszych jego objawach którego osnową bywa zwykle miłość dwojga ludzi; pieśń treści miłosnej; andante instrumentalne w uczuciowym stylu.
Romansa ob. Romanca.
Romańskie języki, języki powstało ze zmieszania ludowej łaciny z językiem celtyckim, arabskim, giermańskim i t. d. (francuski, włoski, hiszpański itd.).
Romański styl, w architekturze, zwłaszcza kościelnej, styl, odznaczający się półkolistemi łukami, filarem złożonym z kolumn wysokich i cienkich, kopułą ośmioboczną. ornamentacją przeważnie prostolinijną, przeplataną wyobrażeniami bajecznych zwierząt, potwornych twarzy ludzkich, niebywałych kwiatów i liści.
Romantyczność a. Romantyzm, kierunek literacki i duchowy z końca XVIII i początku XIX w. porzucający tradycję klasyczną, czerpiący tematy ze źródeł swojskich, narodowych, wyzwalający uczucie i wyobraźnię z ciasnych ram klasycznych, nad doskonałość i wykończenie formy stawiający wyżej świeżość myśli i treści; nastrój zbliżony do pojęć średniowiecznych rycersko-marzycielskich; fantastyczność, malowniczość.
Romantyczny f. tyczący się kierunku przeciwklasycznego; przekraczający szranki codziennego życia, aby wejść w sferę uczucia, wyobraźni, fantastycznej nadprzyrodzoności, marzycielstwa.
Romantyk f. zwolennik kierunku przeciwklasycznego, autor tworzący pod wpływem uczucia, i wyobraźni, nie krępując się formami klasycznemi, piszący na tle narodowem.
Romanza ob. Romanca.
Romanzero ob. Romancero.
Romb g. równoległobok, mający wszystkie boki równe, 2 wewnętrzne kąty ostre, 2 — rozwarte, kwadrat ukośny.
Romboid g. równoległobok, którego boki przyległe nie
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/412
Ta strona została uwierzytelniona.
RomRom
404
