Sans-culottides f. (sa͡ę-kiulotid) w republikańskim kalendarzu z czasów pierwszej rewolucji francusskiej ostatnie pięć dni w roku uroczyście obchodzone.
Sans façon f. (sa͡ę fasą) bez ceremonji.
Sans gène f. (sa͡ę żen) nie krępując się, nie zadając sobie przymusu.
Sanskryt, prastary język induskich Arjów, jeden z najbogatszych i najwytworniejszych, język uczonych i świętych ksiąg indyjskich oraz pomników literatury indyjskiej.
Sans peur et reproche f. (sa͡ę pör e röprosz) bez trwogi i skazy (rycerz), przydomek dawany rycerzowi francuskiemu Bayard’owi którego męstwo i szlachetność wzbudzały podziw nawet wrogów jego.
Sans-souci f. (sa͡ę-susi) bez troski.
Santonina, organiczny związek chemiczny, składający się z węgla, wodoru i tlenu, bezbarwne błyszczące kryształki, rozpuszczalne łatwo w alkoholu, eterze, używane jako lekarstwo przeciw robakom, w wię kszych dozach trujące.
Sapere aude ł. ośmiel się być mądrym.
Saperzy f. oddziały wojska, zajmujące się sypaniem szańców, zakładaniem min, kopaniem rowów etc.
Sapiens sufficit sibi ł. mędrzec wystarcza sobie.
Sapienti sat ł. mądremu dość nadmienić; mądrej głowie dość dwie słowie.
Sarabanda hiszp. staroświecki w poważnem tempie taniec hiszpański z kastanjetami i towarzyszeniem śpiewu.
Saraceni, właściwie nazwa jednego ze szczepów arabskich, nadawana w wiekach średnich wszystkim Arabom; później rozszerzona na mahometan i wogóle ludy niechrześcijańskie, — niewiernych, przeciw którym przedsiębrano wyprawy krzyżowe.
Sardanapal, ostatni król starożytnej Asyrji według podania słynny z rozpusty i zniewieściałości; przen. człowiek zniewieściały oddany rozpuście, tonący w zbytkach i rozkoszach.
Sardar ob. Serdar.
Sardele i Sardynki w. rodzaj małych śledzików z morza Sródziemnego.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/423
Ta strona została uwierzytelniona.
SanSar
415
