lekarstwie, oznaczająca sposób jego użycia; najmniejszy dzwonek na wieży kościelnej, dający znak rozpoczęcia nabożeństwa.
Sygnet ł. pierścień z kamieniem, na którym wyryty jest herb lub litery nazwiska, służący zamiast pieczęci.
Sygnifikacja ł. znaczenie wyrazów; zawiadomienie; zaznaczenie.
Sygnować ł. oznaczać, położyć znak, dawać znak, dzwonić.
Syjenit g. skała złożona ze spatu polnego, rogowca, kwarcu, miki i t. d., zabarwiona pstro na kolor szary, czerwonawy i czarno-zielony, używana w robotach architektonicznych.
Sykofant g. oszczerca, szalbierz, denuncjant, szpieg.
Sykomor, olbrzymie drzewo z rodzaju figowych o nadzwyczaj twardem drewnie.
Sylaba g. w mowie ludzkiej jeden lub więcej dźwięków, oddanych przy jednorazowym wydaniu głosu; samogłoska pojedyńcza lub w połączeniu z jedną lub kilku spółgłoskami, zgłoska.
Sylabus ł. spis wszystkich nauk i teorji potępionych przez Papieża.
Sylf g. w wierzeniach średniowiecznych duch nadprzyrodzony, gienjusz napowietrzny.
Sylfida g. żeński rodzaj od Sylf; przen. tancerka w balecie pełna wdzięku i lekkości.
Sylogizm g. wnioskowanie, z szeregu danych prawd drogą rozumowania wyciągające nową prawdę, wniosek za pomocą dwu sądów pośredniczących cz. przesłanek, prowadzący do wyniku.
Sylurska formacja, w gieologji najstarsza warstwa pokładów trzeciorzędowych skorupy ziemskiej.
Sylwan ł. w mitologji rzymskiej bożek leśny; tytuł czasopisma o leśnem gospodarstwie.
Sylweta, Sylwetka f. rysunek osoby lub przedmiotu w profilu, zrobiony czarno; czarny rysunek profilu zdjęty z cienia, odbitego przy świetle lampy lub świecy; szkicowa charakterystyka danej osoby.
Symbjoza g. współżycie dwu lub więcej gatunków roślinnych lub zwierzęcych, albo roślinnych ze zwierzęcemi, polegające na podstawie przysług wzajemnych, zazwyczaj na
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/465
Ta strona została uwierzytelniona.
SygSym
457