miczne t. zw. kamienne z gorszego gatunku glinki porcelanowej, dającej po wypaleniu masę szarą, ciemną, nie tak pięknie glazurowaną, (rury do wodociągów, kamionki do wód mineralnych, naczynia stołowe biało polerowane).
Sztam n. klej rybi używany na galaretę; pień.
Sztambuch n. książka do wpisywania lub rysowania na pamiątkę, imionnik, album.
Sztamgast n. stały gość w zakładach jadłodajnych.
Sztamować n. zaklepać krawędzie blach znitowanych ze sobą, ale nieprzylegających dokładnie, przy pomocy tępego dłuta, przykładanego ukośnie i przybijanego młotkiem; wyrabiać dziury w drzewie przy pomocy dłuta w celu wstawienia w nie innego drzewa.
Sztamowy n. pienny, prowadzony w pień jako drzewko.
Sztanca w. stalowe narzędzie w rodzaju stempla z brzegami gładkiemi lub ostremi, tnącemi, o formie przedmiotu lub deseniu, który ma być wytłoczony lub wycięty.
Sztancowanie w. wytłaczanie lub wybijanie w metalach, skórze, papierze, drzewie, sztucznych masach, drobnych przedmiotów, deseni płaskich, płaskorzeźb, brzegów i t. p.
Sztandar n. chorągiew wojskowa, proporzec; godło, znak; zasada, myśl przewodnia postępowania jednostek, stronnictw, narodów.
Sztandary n. wysokie belki prostopadłe, które podtrzymują rusztowanie, otaczające nowowznoszony budynek.
Sztanga n. długi drążek metalowy, sztaba.
Szteingut ob. Sztajngut.
Sztelwaga. n. ob. Stelwaga.
Sztokada f. sztych szermierski.
Sztolnia n. w kopalniach lekko pochyły chodnik ukośny podkop, galerja.
Sztoper p. Sztuber.
Sztorc n. część przedmiotu stercząca do góry, położenie przedmiotu opartego na ostrej krawędzi, na kancie i sterczącego pionowo; na sztorc: ostrym końcem do góry.
Sztorcować n. ociosywać do równości.
Sztos n. pchnięcie; uderzenie kijem kuli bilardowej; gra hazardowna w karty; powodzenie, szczęście, dobry humor.
Sztraby n. cegły wystające,
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/479
Ta strona została uwierzytelniona.
SztSzt
471
