umyślnie zostawione w murze dla powiązania ich z następnemi cegłami, strzępia.
Sztraca ob. Straca.
Sztras ob. Stras.
Sztuber lub Sztoper n. sadzonka, odcięta gałązka rośliny, wsadzona w ziemię w celu wytworzenia z niej nowego krzewu.
Sztucer n. krótka strzelba silnie bijąca.
Sztuka n. jedna rzecz cała pojedyńczo wzięta; kawałek, część; pewna ilość łokci arszynów, metrów płótna lub tkaniny, sprzedawana w całości; postaw; przedmiot doskonale wyrobiony, przedstawiany przez rzemieślnika przy wyzwolinach w dowód uzdolnienia; rzecz, do której wykonania trzeba szczególnej zręczności i specjalnych sobie wiadomych sposobów; dar, umiejętność; artyzm, kunszt; umiejętność wytwarzania dzieł wysokiej wartości estetycznej, budzących wrażenia podniosłe i działających na uczucie i wyobraźnię; utwór sceniczny.
Sztukaterja w. ozdoby architektoniczne, odlewane z gipsu i przylepiane następnie przy pomocy gipsu lub gwoździ na mularskiej wyprawie, ob. Stiuk.
Sztukator w. robiący ozdoby gipsowe.
Sztundyści n. a. Bracia Chrześcijańscy: sekta religijna przyznająca Sakramentom tylko symboliczne znaczenie, nauczająca równości wszystkich ludzi, potępiająca handel, a dozwalająca tylko na zamianę dóbr, nie uważająca za własność osobistą ziemi, wody i bydła.
Szturm n. natarcie, atak, zwłaszcza piechoty, uderzenie wojska na twierdzę w celu zdobycia jej, wdarcie się do wnętrza.
Szturmak n. gatunek strzelby o szerokim wylocie; przen. kobieta niezgrabna, ciężka, ordynaryjna, popychadło.
Szturmować n. uderzać, napadać, dobijać się.
Sztych n. pchnięcie czemś ostrem albo szpiczastem, ukłucie; ostry koniec; jedno przeciągnięcie igły z nitką przez tkaninę w szyciu, ścieg; rycina ryta na miedzi, lub stali, miedzioryt, staloryt: przen. wystawić na sztych: narazić.
Sztychować n. rytować za pomocą stalowego rylca na gładkiej płycie miedzianej lub stalowej; przen. starannie, pięknie pisać, kaligrafować.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/480
Ta strona została uwierzytelniona.
SztSzt
472