Tensja ł. wyprężenie, natężenie, prężność.
Tentacja ł. chętka, życzenie trudne lub niemożliwe do spełnienia; pokusa.
Tentować ł. kusić się o co, próbować.
Tenuta w. dzierżawa, rata dzierżawna.
Teobromina, alkoloid zawarty w nasionach kakao i w niektórych gatunkach herbaty, pokrewny kofeinie, tylko słabszy w działaniu.
Teodolit g. przyrząd matematyczny używany w gieodezji do mierzenia kątów w przestrzeni, głównie poziomych, przystosowywany też do mierzenia kątów wzniesienia.
Teodycea g. obrona wiary w sprawiedliwość Bożą przeciw zarzutom, wynikającym z pozornej sprzeczności między istniejącem na świecie fizycznem i moralnem złem, a dobrocią i sprawiedliwością Boga.
Teognozja g. znajomość Boga.
Teogonja g. rodowód i pochodzenie bogów starożytności.
Teokracja g. rządy sprawowane w imieniu Boga, rządy kapłańskie.
Teolog g. uczony w rzeczach wiary, poświęcający się nauce teologji.
Teologja g. nauka o Bogu i religji; ogół nauk, udzielanych kształcącym się na duchownych.
Teorban w. instrument muzyczny strunowy w rodzaju lutni.
Teoremat g. twierdzenie naukowe, którego należy dowieść.
Teoretyk g. znający gruntownie jaką naukę, choć niekoniecznie umiejący praktycznie ją stosować.
Teorja g. wszelki naukowo uzasadniony pogląd na całość zjawisk pewnego rodzaju, objaśniający ich przyczyny i wzajemny związek; wszelka wiedza lub znajomość rzeczy w przeciwstawieniu do czynnego wykonania i zastosowana w życiu zdobytej umiejętności.
Teozofja g. znajomość Boga i rzeczy Boskich na podstawie filozoficznych mniemań.
Terapeuta g. biegły w leczeniu lekarz praktykujący.
Terapja g. wiedza lekarska i sztuka lecznicza.
Teratologja g. nauka o niekształtnościach, formach wyjątkowych, potwornych,
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/493
Ta strona została uwierzytelniona.
TenTer
485
