Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/511

 TryTum 

503

---

tych osób, przez nią wjeżdżających.

Tryumfator ł. wódz zwycięski, zwycięzca.

Tryumfować ł. zwyciężać, cieszyć się ze zwycięstwa nad kimś odniesionego.

Tryumwir ł. jeden z trzech panujących w czasie tryumwiratu w starożytnym Rzymie.

Tryumwirat ł. panowanie trzech mężów.

Trywialne szkoły, szkoły elementarne, w średnich wiekach szkoły, w których uczono trzech przedmiotów; teraz w Austrji szkoły trzyklasowe.

Trywialność ł. pospolitość, płaskość.

Trywialny ł. gminny, pospolity, płaski, nieprzyzwoity.

Trywjum ł. dosł. droga rozstajna w trzy strony; trzy nauki wykładane w niższych szkołach w wiekach średnich: gramatyka, wymowa i djalektyka.

Tsung-li-Yamen chińs. ministerjum spraw zewnętrznych w Chinach.

Tuba ł. rura z blachy, służąca do przesyłania głosu na większą odległość; instrument metalowy dęty o najniższym tonie.

Tubalny ł. donośny, grzmiący.

Tuberkuliczny, gruźliczy.

Tuberkuloza ł. gruźlica, suchoty płucne.

Tuberkuły ł. gruzełki, wrzodziki na płucach i członkach ciała zarażonych tuberkulozą.

Tubka f. rurka w jednym końcu zamknięta, buteleczka metalowa do farb.

Tubus ł. rurka, rura do patrzenia na odległe przedmioty.

Tuf g. martwica, kruchy kamień wapienny dziurkowaty używany w budownictwie.

Tu l’as voulu, Georges Dandin! f. (tü la wulü, Żorż Da͡ędę) sam tego chciałeś! (wyrażenie z komedji Moljera).

Tulit alter honores ł. kto inny wziął zaszczyty.

Tum n. dom, kościół katedralny.

Tuman tur. gęsta kurzawa.

Tumba ł. grób, trumna używana w średnich wiekach dla Świętych (w rzymskich kościołach w „święto wszystkich dusz“).

Tumor ł. puchlina.

Tumult ł. zgiełk, zbiegowisko, wrzawa.

Tumulto, tumultuoso, con tumulto w. w muz. szumno, gwarno, burzliwie.