Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/528

 WelWer 

520

---

wiany w ruch nogami; kołowiec.

Welocypedysta, jeżdżący na welocypedzie, kolarz, rowerzysta.

Welodrom g. cyklodrom, tor do jazdy i wyścigów na welocypedach.

Welon ł. długa przezroczysta zasłona upięta u głowy lub u kapelusza.

Weltschmerz n. rozgoryczenie i boleść wypływająca z odczuwania nieszczęść, trapiących ludzkość.

Welwet a. bawełniany aksamit.

Wena ł. żyła w ciele; ochota, humor do czego, zdolność i zapał wypowiedzenia, zdolność do poezji.

Wendeta p. Vendetta.

Wenera ob. Wenus.

Wenerja ł. rodzaj zaraźliwej choroby, nabywanej przez cielesne obcowanie; przymiot (syfilis).

Wenerować ł. czcić, poważać, szanować.

Wenta f. sprzedaż, targowisko na cel dobroczynny.

Wentyl ł. klapa przykrywająca otwór przewiewny w kotle parowym; w instrumentach dętych klapa, za pomocą której można wydobyć chromatyczne tony.

Wentylacja ł. przewietrzanie, przewiewanie, odświeżanie powietrza.

Wentylator ł. przewiewnik, przyrząd do wpuszczania świeżego powietrza, do przewietrzania.

Wenus ł. bogini piękności i miłości; nazwa planety, zwanej także gwiazdą poranną i wieczorną; jutrzenka.

Weranda hiszp. przybudowanie przy domu w rodzaju altany otwartej na zewnątrz.

Weratryna, alkaloid zawarty w nasionach ciemiężycy, o trujących własnościach.

Werbalny ł. słowny, dosłowny, ustny.

Werbel n. bęben wojskowy, tryl na bębnie, powstający z szybkich uderzeń kolejno obu pałeczkami.

Werbować n. namawiać, zaciągać do wojska.

Werbunek n. zaciąg do wojska.

Werdykt a. wyrok, orzeczenie sędziów przysięgłych.

Weredyk ł. mówiący prawdę.

Werk n. mechanizm, zbiór części stanowiących maszynerję.

Werkführer n. kierujący warsztatem lub fabryką.