Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/530

 WidWin 

522

---

drogi, droga sztucznie budowana na murowanych arkadach, prowadząca ponad ulicami, dolinami, bagnami i t. p.

Wiatyk ł. ostatnia komunja dawana umierającym.

Wibracja ł. drganie, wahanie.

Wibrjon f. rodzaj wymoczków i bakterji o kształcie wydłużonym.

Wicedyrektor, zastępca dyrektora.

Wicekanclerz, zastępca kanclerza.

Wicekról, namiestnik kraju.

Wiceprezes, zastępca prezesa.

Wicynalna ł. kolej, droga żelazna poboczna, podrzędna, służąca do użytku pewnej okolicy, łącząca wsie, zakłady fabryczne, kopalnie i t. p. z linją kolejową.

Wicynalny ł. gminny, wiejski, sąsiedni.

Wid. ob. Widymata.

Wideta w. czaty, placówka, żołnierz konny postawiony dla pilnowania ruchów nieprzyjaciela; pikieta.

Widymata a. Vidimus ł. urzędowe poświadczenie jakiegoś pisma, kopji i t. p. wypis z ksiąg urzędowych, poświadczenie.

Widymować ł. kłaść widymatę; zaświadczyć skróconym podpisem imienia i nazwiska w dowód zrobionego przeglądu jakiegoś pisma lub księgi handlowej.

Wigilja, Wilja ł. dzień poprzedzający większą uroroczystość; dzień poprzedzający inny dzień (w wigilję = w przededniu).

Wigilje ł. nabożeństwa wieczorne za umarłych.

Wigoń f. gatunek kosmatej tkaniny wełnianej z wełny lamy wigoń.

Wigor ł. siła, dzielność, rzeźkość.

Wigowie a. dawniej ironiczna nazwa wyznawców kościoła szkockiego; dziś stronnictwo postępowe i ludowe w Anglji.

Wigwam, chata indjan północnej Ameryki.

Wikarjat ł. urząd i siedziba wikarjusza; władza kościelna złożona z biskupów

Wikarjusz lub Wikary ł. pomocnik proboszcza.

Wikarjusz Apostolski, dostojnik duchowny z pełnomocnictwem od Papieża.

Wikt ł. żywność, stół, życie.

Wiktorja ob. Victoria.

Wiktuały ł. artykuły spożywcze, żywność.