Słownik Staropolski, jak już sam tytuł wskazuje, zawiera wyrazy, używane w dawnym języku polskim, zarówno w mowie potocznej ubiegłych stuleci, jak i w piśmiennictwie i zabytkach historycznych; przedstawia bogactwo mowy naszej i ułatwia zrozumienie jej, ma więc na celu głównie potrzeby praktyczne osób, czytających utwory dawniejszych autorów polskich, albo dawne zabytki języka, a także utwory powieściopisarzy i poetów doby najnowszej, archaizujących język. Objaśnienia są treściwe, ścisłe i jasne.
Materjał jest w nim zaczerpnięty przeważnie z Wielkiego Słownika języka polskiego, — redagowanego w początkach przez ś. p. Jana Karłowicza, Ad. Ant. Kryńskiego i Wł. Niedźwiedzkiego, obecnie zaś tylko przez Wł. Niedźwiedzkiego; oraz wprost ze źródeł, a więc są tu i takie wyrazy, których czytelnik nie znajdzie ani u Lindego, ani w Słowniku Wileńskim. Pominięto tu prawie zupełnie terminy naukowe i techniczne, oraz unikano przytaczania przykładów, aby zbytecznie nie rozszerzać ram książki.
