Abacysta, rachmistrz, używający abaku.
Abak (greck.), tabliczka, służąca dawniej do wykonywania rachunków.
Abdankować (niem.) komu, odprawiać ze służby, porzucać go.
Abelek, habelek (śr. łac.), skóra wyprawna z cielęcia podrosłego.
Abo, alibo, albo.
Aboś, czy, czyż, czy może.
Abowiem, albowiem.
Abrakadabra, wyrazy kabalistyczne, bez znaczenia, używane przez znachorów.
Abszach, szach, zaszachowanie. Stawić komu abszach — stawić opór, czoło.
Abszlag, abszleg, (niem. Aufschlag), wyłoga na stroju, obszlega.
Abszmak (z niem. Abschmack), smak zepsuty napoju; niesmak, odraza, wstręt.
Abszyt (z niem. Abschied), odprawa ze służby, uwolnienie, dymisja, szczególniej z wojska.
Abszytować kogo, odprawiać ze służby, dawać dymisję.
Abszytowany, abszytowy, odprawiony, dymisjonowany.
Abtulec (z niem. Hauptholz), wiązanie z drzewa krokwiowego w oprawie szybu górniczego, cembrowina.
Abucht, salceson, mortadela.
Abuś, p. Labuś.
Aby, chociażby.
Abych, abym.
Abychą, aby oni, one.
