Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0028

Antypast (z włosk. antipasta), przekąska albo napój przed obiadem dla zaostrzenia apetytu, przysmaczek, przen. rozkosz, uciecha.

Antypecik, staropolska legumina; pasztecik z mięsa i owoców, w formie wypiekany.

Antypka (z tur. antep — wiśnia), wiśnia, czereśnia turecka; cybuch z czereśni tureckiej.

Aparencja, pozór, blask, okazałość.

Aplauz, okrzyk pochwalny, oklask, pochwała.

Apostoł, nazwa dużego kielicha.

Aprendować, aprehendować, zważać na co, obawiać się, wahać się.

Aprensja, aprehensja, baczność, uwaga, dbałość o co; smutek, rozpacz.

Aprosza (z franc. approche), przykop, rów kopany dla dojścia do wałów fortecy.

Apszlag (z niem.) wyłoga na stroju, obszlega.

Apteczka, szafka z flaszkami, trunkami.

Arald, p. Herold.

Aras, p. Haras.

Arcab, warcab.

Arcap, p. Harcap.

Arcerz, p. Harcerz.

Archa, arka.

Archandrja, archandza, archandja, akandja, okindja, (z tur.), orszak, tłum, gawiedź.

Archiduk, arcyksiążę.

Archistraleg (greck), arcyhetman, przydomek św. Michała.

Architryklin, 1) główny pokój bawialny w domach staropolskich, salon; 2) gospodarz, rządca, starosta weselny.

Arcybożnik, arcyszkolnik, przełożony bożnicy żydowskiej.

Arcycelnik, przełożony nad celnikami.

Arcycześnik, wielki cześnik, wielki podczaszy.

Arcyociec, patryjarcha.

Ardość, hardość.

Ardziakon, archidjakon.

Argować, udowadniać, argumentami wywodzić.

Argumentulak, człowiek drobiazgowy, pedant, subtelny w dowodzeniu.