Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0038

Belec, 1) p. bełt; 2) pień, kłoda, ul.

Belmes, belmez (tur.), bilmez, nic zgoła, ani w ząb.

Beluarda (hiszp.), baszta, wieża ruchoma.

Belweder (włos.), budowla na wzniesieniu z pięknym widokiem.

Bełchliwość, porywczość, zapalczywość.

Bełk, wybuch ognia.

Bełknąć, bełkotać, blekotać, chlebotać, chlupać, przelewać; jąkać się, momotać, mówić niewyraźnie.

Bełt (niem.), strzała trzy łokcie długa.

Bełta, p. Bałta.

Benenat, (bene natus), dobrze urodzony, szlachcic.

Ber (ukr.), tylko w wyrażeniu: czarnym szlakiem albo berem iść — chyłkiem czając się podchodzić pod lotną zwierzynę.

Beran (franc.), gruba materja bawełniana indyjska.

Berdebucha, berdebuska, broń palna, rodzaj strzelby, arkabuz, pukawka.

Berdebusz, arkabuzer, strzelec.

Berdysz, bardysz, kij z siekierą nakształt halabardy.

Berlacz, berleć, berlocie (niem.), ciepły zimowy trzewik a. but zwierzchni.

Berlinek, rodzaj monety polskiej z podlejszego kruszcu, bąk.

Berlinka, 1) rodzaj statku rzecznego z masztem, szkuta; 2) rodzaj pojazdu.

Bermyca, wysoka niedźwiedzia czapka wojskowa.

Bernienie (z czes.), zbroja, pancerz, kolczuga.

Besanmaszt (niem.), tylny maszt okrętowy.

Besanżagiel, żagiel na tylnym maszcie okrętowym.

Beserman, besurman, p. Bisurman.

Beskurcja (węg.), niezdara, nicpoń.

Bestliwy, bestwliwy, rozbestwiony, niepowściągliwy, pożądliwy.

Bezbożeńczyk, bezbożnik.