Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0059

kształcie rzymskiej liczby V, albo 2 trójkątów o wspólnym wierzchołku; 3) pięć oczek na kostce; 4) cętka.

Cyngatura, ciągatura (łac. cinctura), przepaska, pasek.

Cynkopstrość, ubarwienie cętkowane, pstrokacizna.

Cynkowany, cynkowaty, cynowaty, 1) mający kształt piątki rzymskiej; 2) cętkowany, pstry.

Cynozura, 1) gwiazdozbiór małej niedźwiedzicy; wskazówka, drogowskaz.

Cyplik, dziobek u naczynia.

Cyrekiew, cyrkiew, cerkiew, (także o kościele katolickim).

Cysło, p. Czysło.

Cyt, milczenie, cisza.

Cywan, p. Ciwun.

Cyza, akcyza.

Cyzjojanus, cizjojanus, cizjojan), spis świąt dorocznych.

Czabaje, rodzaj sukni męskiej.

Czaban, 1) wół rasy ukraińskiej; 2) caban, baran; 3) pastuch wołów albo owiec.

Czabanka, 1) wielka krowa; 2) więzienie.

Czabatura (z włos. ciabattura), rodzaj skrzyni albo komody.

Czac, p. Czacz.

Czacha, p. Cacha.

Czacht (niem. Schacht), szyb.

Czacz, czadz, czac, 1) cacko; 2) dar, rzucony między tłum; 3) tłum, tłok.

Czaczka, czaczek, czaczo, czaczko, cacko, drobiazg, sprzęcik.

Czadz, p. Czacz.

Czahar, czair, karłowate drzewa, zarośla.

Czakać, czekać.

Czakan, p. Czekan.

Czaknąć, czakać, zaczepić hakiem, zahaczyć.

Czal, tył, zad; tył wojska.

Czaladzin, czeladnik.

Czałbatka (szczałbatka), czerep, czaszka.

Czambuł, 1) najazd, nagły, dorywczy, zagon tatarski; 2) oddział, chorągiew Tatarów; 3) w czambuł, razem, ryczałtem;