Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0061

Czciwiarski, bez czci i wiary, nikczemnik.

Czczeć, sterczeć, tkwić.

Czczonka, czcionka, litera.

Czczyca, tszczyca, mdłości, czczość, nudność.

Czczy się, ckni się, mdli.

Czczyć (czczał), sterczeć.

Czebr, ceber.

Czechczer, czekczery, spodnie.

Czecheł, czechło, 1) bielizna, koszula, zwłaszcza niewieścia; 2) prześcieradło; całun.

Czechrać, czochrać.

Czeczena, fala morska.

Czeczuga, rodzaj szabli.

Czedł, cz. przeszły od cześć = czytał.

Czekan, kij z młotkiem na końcu, rodzaj broni.

Czekawać, oczekiwać.

Czekman, czekmanik, kontusz krojem tatarskim.

Czeladnie, familijnie, poufale.

Czeladno, z liczną czeladzią, dworno.

Czeladność, poufałość, zażyłość.

Czeladny ojciec = ojciec domu; czeladna matka = matka domu.

Czeladzijny, czeladny.

Czeladzin, czaladzin, czeladnik, domownik.

Czeluść, czelustka, szczęka.

Czełek, człek, człowiek.

Czełn, czółno.

Czemerysy, lekka jazda w dawnym wojsku polskim.

Czentka, cętka.

Czepa, drzewo zatopione w wodzie, utrudniające żeglugę.

Czepać, zaczepiać.

Czepliki, przepaska na głowę.

Czerew, czerewo, brzuch.

Czerewizna, dolna część brzucha.

Czernecki, czerneczy, czerniecki, buntowniczy.

Czerniec, zakonnik w kościele greckim.

Czernoresza, p. Czarnoresza.

Czerwić, płodzić, zapładniać.

Czerwieniec, czerwinek, czerwonik, czerwończyk, czerwony złoty, dukat.

Czerwień, czyrwień, czerwiec.

Czerwiwy, czerwliwy, czyrwiwy, czyrzwiwy, roba-