Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0098

Ta strona została uwierzytelniona.

Furfant (wł.), frant, krętacz, oszust.

Furjatka, pewien strój kobiecy.

Furka, 1) w staroż. Rzymie jarzmo dla jeńców; 2) szubienica.

Furlon, furlan, furlanka (niem. Fuhrlohn), zapłata za furmankę.

Fursztat, p. Forsztat.

Fus, fuz, osad, męty.

Fusberta (niem. Faustbarte), rodzaj dawnej broni

Fusta (włos.), rodzaj lekkiego okrętu.

Fuśnica (franc. fuser, topić się), woskolejnia.

Futer, futor, mały folwark odosobniony.

Futrować (niem. füttern), podbijać czyli podszywać podszewkę. F. się, podszywać się.

Futrowizna, futertuch, podszewka.

Fuzą (łac), szybko, prędko.

Fytać, chwytać.

G.


Gabacz, nagabywacz, napastnik, oskarżyciel.

Gabać, gabnąć, nagabywać, zaczepiać, niepokoić; dotykać, napomykać.

Gacić, wykładać chróstem, robić tamę, mościć.

Gać, hać, faszyna, pęk chróstu; grobla, tama.

Gada (niem.), piętro.

Gadka, 1) rozmowa; 2) podanie, klechda; 3) zagadka.

Gadzina, zwierzęta domowe, bydło, drób.

Gagatkowy, koloru gagatu, czarnopołyskujący.

Gajda, 1) kobza, duda; 2) niezdara.

Gajdak, gajdarz, kobziarz, dudarz.

Gajdoki, ziemniaki.

Gajdziasty, niezgrabny.

Gajny, gajony, zagajony