Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0100

Garamanty, dziki naród w Afryce.

Garbuz (niem. Gerbhaus), garbarnia; 2) arbuz.

Gardlica, garlica, synogarlica, turkawka.

Gardło, przen. życie, kara śmierci. Darować kogo gardłem, darować komu życie.

Gardzina, bohater.

Garleta, galareta.

Garłacz, gardłacz, szturmak, strzelba z lufą, rozszerzoną u wylotu.

Garło, gardło.

Garłować, gardłować.

Garuga, wiatr boczny, przeczak.

Gas, 1) uderzenie na kogo pociemku; 2) chrapka na kogo; 3) zguba, cios.

Gastrzyca, kuperek u ptaka.

Gaszkować, gachować, być gachem, zalecać się.

Gaśba, śmierć pewna, zguba, pobicie. Na gaśbę wysłać, na zgubę, na pobicie, na zatracenie.

Gatrzysty (z niem. Gatter, krata), okratowany.

Gaudować (łac.), cieszyć się, ucztować, zabawiać się.

Gaudy (z łac. gaudium, radość), zabawy, uciechy.

Gaur, giaur, niewierny, chrześcijanin (u Turków).

Gawa, bajka.

Gawer (niem. Gaffer), facet, elegant, panicz.

Gawiarz, bajczarz, plotkarz.

Gawornik, gaworzyciel, ten, co gaworzy, gwarzy, rozmawia.

Gawra, legowisko niedźwiedzia, barłóg, matecznik.

Gawur, giaur, chrześcijanin niewierny (u muzułmanów).

Gazda, gospodarz, kmieć (u górali tatrzańskich).

Gazdować, gospodarzyć.

Gądać, p. Gąść.

Gądek, p. Gędziec.

Gąsior, więzienie, koza; dyby.

Gąstać, mruczeć, szemrać.

Gąść (gądzie, gądł), gądzić, gądlić, gądać, grać, brząkać; mówić.