Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0103

Glejtownik, przeprowadzający kogo bezpiecznie.

Gleń, r. m. kromka, kawał chleba.

Gleń, r. ż. glenia, tratwa.

Glewijnik, żołnierz uzbrojony w glewję, kopijnik.

Glewja, glewanja, glawja (śr. łac. glavea, glavia; z łac. gladius, miecz), kopja, spisa.

Ględać, ględzić, p. Glądać.

Ględzić, gadać rozwlekle, bajać, marudzić.

Glibiel, glibiela, przepaść, otchłań; trzęsawisko; chłodne ustronie.

Glipki, lepki.

Gliwaks (niem. Glühwachs), mieszanina do posrebrzania lub pozłacania.

Gliwy, koloru brudnokasztanowatego.

Glon, p. Glan.

Gloska, kluska.

Glot, glut (niem. Gelöte), siekaniec, ołów albo żelazo siekane do nabijania strzelby.

Glowiec, szlachcic miejski.

Gloza, (z greck. glossa, język), 1) glosa, wyraz objaśniający pod tekstem albo na marginesie, komentarz; 2) p. Gluza.

Glozować, p. Gluzować.

Gluza, gloza, uszczerbek, uszkodzenie; ujma, uchybienie; wada, brak.

Gluzować, glozować, wygładzać, wyskrobywać, wycierać, wywabiać; czyścić; gładzić, tępić.

Gładce, gładko.

Gładki, w znacz. urodziwy, ładny, przystojny, łagodny, miły, łaskawy; tłusty, opasły.

Gładysz, galant, elegant, fircyk.

Gładyszka, kobieta piękna i elegancka, kokietka.

Gładza, gładkość, piękność.

Głasać, głaszać, głosić, wołać, przemawiać.

Głazować, wykładać kamieniami, brukować.

Głąbsz, głąb; w G., w głąb.

Głębiel, głębielisko, bagno, grzęzawisko, topielisko.

Głębokszy, głębszy.

Głobić, 1) ściskać, spajać; 2) uciskać, gnębić, dręczyć. Głobić się, trosz-