Gołota, 1) gołość, golizna; 2) hołota; 3) golec, hołysz; 4) nieposiadający majątku ziemskiego.
Gołowęsy, gołowąsy.
Gołyce, golizna, ubóstwo.
Gombfca, naszyjnik ze sznurkami i świecidłami.
Gomoła, gomóła, krowa bez rogów.
Gomoły, tępo zakończony; bezrogi; niewieści, zniewieściały.
Gomon, 1) zwada, kłótnia, hałas; 2) kłopot.
Gomonić się, gomónić się, trudzić się, modlić się.
Gomonliwy, gomonny, gomoń, kłótliwy, hałaśliwy, huczny.
Gomuł, róg młodego jelenia; G-a, sarna bez rogów.
Gon, 1) gonitwa, gonienie, pogoń, polowanie, łowy; 2) pęd, latorośl; 3) zagon.
Gonek, jednostka miary szerokości płótna (prawie cal.
Goniciel, prześladowca.
Goniec, jeździec, rycerz.
Gonione potrzeby, gonitwy, turnieje, utarczki konne.
Goniony, rodzaj dawnego tańca.
Goniwać, ganiać, często gonić.
Goniwiecha, ptasznik, łowiec ptaków.
Gonny, 1) wyścigowy; 2) bujny, wybujały.
Gońba, gonitwa.
Gońca, biorący udział w gonitwach.
Gończa, gonitwa.
Gończy, 1) służący do gonitw; 2) przemijający; szybki; 3) wysłany w pogoń.
Gończyk, goniec.
Gońtwa, gonitwa.
Gora, pożar, łuna.
Gorać, gorzeć.
Gorazdy, zręczny, szczęśliwy.
Gorący, niezwłoczny, doraźny, nagły; nieprzedawniony.
Gorczejszy, bardziej gorzki.
Goręcszy, gorętszy.
Goręczany, gorączkowy.
Gorg, gorga, (z włosk. gorga — gardło), wywodzenie treli.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0107
Ta strona została uwierzytelniona.
