Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0114

Ta strona została uwierzytelniona.

Gzinek, gzynek, gżynek, (niem. Gesenke), mały szyb w kopalni.

Gzinkować, gzynkować, pogłębiać szyb.

Gzło, koszula.

Gżegułka, kukułka.

Gżegżelica, gżegżelja, samica kukułki.

Gżegżółka, kukułka.

H


Ha (spójn.), a, i.

Haba, chaba (arab.), 1) grube sukno białe, samodział, gunia, siermięga; 2) bieda, nędza, ubóstwo.

Habdank (niem.), podziękowanie, spokój.

Habenda (łac.), majątek, mienie, posiadłość.

Habina, gałązka, rózga, pręt.

Haby, chaby, sprzęty domowe; odzież; bielizna, chusty do prania.

Hacka, duża chustka wełniana, pled.

Hać, p. Gać.

Had, gad.

Hadera, sukmana.

Hadra, chadera, 1) łachman, szmata, stara odzież podarta, ścierka; 2) kobieta złych obyczajów; stara panna.

Hadrować, kłócić się, przekomarzać się, pieniać się.

Hadrunek, hadrunk (niem. Hader), kłótnia, zwada.

Hadzić, obrzydzać, zohydzać.

Hadzir, hadży (arab.), pielgrzym muzułmański.

Hadż, obrzydliwość, brzydota.

Hafiz (arab.), uczony, umiejący koran na pamięć.

Hafterz, hafciarz.

Haftować, zszywać rany.

Haja, p. Chaja.

Hajdawery, spodnie szerokie, szarawary.

Hajduk, żołnierz piechoty węgierskiej w d. wojsku pols.; pachołek policyj-