ny na Węgrzech; rozbójnik, opryszek, łotr; lokaj po węgiersku ubrany; dozorca; gajowy.
Hajdukować, pełnić służbę hajduka.
Hajer (niem.), górnik.
Hajn, hajno, hajnu, hajnok, oto tam, oto tu, tutaj.
Hajtman (niem. Hauptmann), hetman, dowódzca.
Hajw, hajwo, p. Haw.
Hak w znacz. 1) fortel, podstęp; 2) p. Hakownica; 3) rodzaj tortur; 4) miara ziemi: dwudziesta część morgi; 5) mielizna, ławica piasku podwodna; skała podwodna; 6) niebezpieczeństwo, opały.
Hakownica, akownica, dawna strzelba bez bagnetu, zapalana lontem; arkabuz.
Haksamnit, aksamit.
Hala, pastwisko w górach.
Hala! co?! jak?! dalejże! naprzód! hejże!
Halabarda, halabart, halabarta, helbarta (niem. Hellebarte), półsiekierze, grot z siekierą, osadzona na drzewcu, broń do kłócia i cięcia.
Halabardnik, halabardzista, halabartnik, człowiek, uzbrojony w halabardę.
Halabartonoszy, uzbrojony w halabardę.
Halać, bełkotać.
Halawa (ukr.), 1) miejsca niezadrzewione; 1) wielka, odkryta zatoka jeziora.
Halaspas, uczta, życie wesołe.
Halba (niem.), półkwarty.
Halcbant, p. Halsbant.
Hale, łąki górskie.
Halebarda, p. Halabarda.
Halebartnik, p. Halabardnik.
Haljer, p. Eljer.
Halkać, przebierać albo ważyć w ręku.
Halkować (tur. halka, koło), kołować, krążyć statkiem po wodzie
Halmem (węg. halmaz: kupa), dostatkiem, wbród.
Halny, górski.
Halsbant (niem.), naszyjnik.
Halstuch, halstuk, halsztuch, halsztuk, krawat.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0115
Ta strona została uwierzytelniona.
