Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0117

H.-pie, już wszystko skończone.

Harapacz, harapnik, bicz myśliwski.

Harapowy, herapowy, uszczwany, dognany z harapem.

Haras, harasz, lekka materja wełniana, (z miasta franc. Arras).

Haraśny, arastny, wyborny, doskonały, świetny.

Harbajtel, harbejtel (niem.) warkocz albo pęk włosów z tyłu peruki.

Harc, utarczka pojedyńczych jeźdźców przed bitwą ogólną; wogóle: utarczka, obroty.

Harcab, harcap (niem. Haarzopf), długi warkocz, jaki dawniej nosili mężczyźni.

Harcerz, harcownik, ucierający się pojedyńczo z nieprzyjacielem.

Harchandrja, towarzystwo, hałastra.

Hardosz, człowiek hardy.

Hardzić, uzuchwalać wbijać w pychę.

Hardzie, hardo.

Hardzina, p. Hardosz.

Harhara, niedołęga, stary; szkapa nędzna.

Harkabuz, p. Arkabuz.

Harkusz, arkusz.

Harmować, armować, uzbrajać.

Harnacz, harnas, harnasz (franc. harnais), pancerz, zbroja.

Harnadziej, herszt, dowódca bandy.

Harnasać, harnasić, hałasować.

Harnaszowany, harnaszowy, uzbrojony.

Harny, żywy, piękny, odważny; nie pozwalający w sobie niczym ubliżyć.

Harować, nękać się pracą, klepać biedę, mozolić się. H. kim = napędzać kogo do pracy, orać kim; trzeć, szorować.

Harpa, 1) miecz kształtu sierpa; 2) harfa.

Harras, p. Arras.

Hart, broń, oręż, grot hartowny; stal.

Hartki, żartki, wartki, żwawy.

Hartować w co, uderzyć w co, utkwić.

Hasen (węg.), zysk, zarobek.