Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0124

Indzie, indziej, gdzieindziej.

Indzienier, indzinier, indzynier, inżynier.

Inedy, inegdy, inędy, innym razem, innego dnia.

Inekwitacja, objęcie w posiadanie.

Inferować (łac.), wnioskować.

Infestować (ł.), niepokoić.

Infima (łac.), najniższa klasa w dawnych szkołach polskich.

Infimista, infimus, młokos, smarkacz.

Ingi, przedtym, ongi, niegdyś, dawniej.

Ingiernina, strój kobiecy podług mody szwedzkiej.

Inhibicja (łac.), wstrzymanie, niedopuszczenie.

Injunkcja (łac.), polecenie.

Inkaust, inkałust (łac.), atrament.

Inkluz, zaklęty pieniądz wracający do właściciela.

Inkolat (ł.), p. Indygienat.

Inkonwenjencja (łac.), niedogodność.

Inkub, duch złośliwy, zmora.

Inkulkować, wmawiać, wpajać, wrażać.

Inkulpacja (ł.), obwinienie.

Inkursja, napad, najazd.

Innocent (łac.), prostaczek, niewiniątko.

Innuować (łac.), dawać do zrozumienia.

Inochoda, bieg koński, większy od truchtu.

Inochodnik, p. Jednochodnik.

Inowładca, jednowładca.

Insekt, insektum (łac.), owad.

Instaurator (łac.), odnowiciel.

Instrument, w zn.: dokument, list urzędowy.

Instygator (łac.), podszczuwacz, podżegacz.

Instygować (łac.), oskarżać przed sądem.

Insulanin (łac.), mieszkaniec wysp, wyspiarz.

Insult (łac.), napaść, zniewaga.

Insuła (łac.), wyspa.

Intabulacja (ł.), zapisanie do ksiąg hypotecznych.

Intent (łac.), intencja, zamiar.

Intentować (ł.), wszcząć, poruszyć sprawę.