Kąsek, trochę; ni kąska: ani trochę.
Kąszczek, kąsek, kawałek; trochę.
Kątnik, człowiek nieznany, pokątny; sublokator, komornik.
Kątrzyć, kętrzyć, cudzołożyć.
Kątybernija (łac.), cech, zgromadzenie cechowe.
Kcieć (kcie, kciał), kwitnąć.
Kębłacz, kębłak, wychowanek, pieszczoch.
Kębłać, kąbłać, kambłać, piastować, pieścić.
Kęczysko, kąt.
Kędykole, kędykoli, kędykolwie, kędykolwiek, gdziekolwiek, dokądkolwiek.
Kędzierz, kędzior.
Kędziorek, deseń na pisankach.
Kędziornik, fryzjer, perukarz.
Kępać, kąpać.
Kęs, kawałek; trochę, nieco, o mało.
Kęsać, kąsać.
Kęsy, kusy.
Khan, 1) chan tatarski; 3) gospoda, karczma.
Ki, ka, kie, jaki, co za.
Kiap, koncha, muszla.
Kichlarz (niem.), piernikarz.
Kickać, wodą pryskać.
Kiczka, wiązka.
Kidać, rzucać, wyrzucać; K. się, padać, sypać się.
Kie, kiej, kaj, kiedy, gdy, skoro, jeśli.
Kieby, gdyby, byleby.
Kieca (z węg. kecse), 1) suknia kobieca; 2) żołnierski płaszcz, suknia sukienna na zbroję; 3) koc, gunia, sukmana.
Kiecz, kiecza, p. Kieca.
Kiedajszy, od kiedy istniejący, jak dawny.
Kiedyby, gdyby, jeśliby, byleby.
Kiedykole, kiedykoli, kiedykolwie, kiedykolwiek.
Kiegdy, jegdy, jedy, kiedy.
Kiej, lecz, skoro, kiedy, jak, gdzie.
Kiejby, gdyby, jakżeby, gdzieby.
Kiejstrank, p. Kiersztrank.
Kiejwo, jakby, oto.
Kiela, 1) ile? 2) kilka.
Kielcować się, śmiać się, żartować.
Kielczaty, zębaty.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0142
Ta strona została uwierzytelniona.
