Kielczyk, wydatki, koszty.
Kielec, duży kieł.
Kielimka, kielemka, rynka do smażenia.
Kielko, 1) kilka; 2) ile.
Kielkoś, kilka.
Kielo, kilka.
Kiełbodziej, kiełbaśnik.
Kiełp, kiełb, łabędź.
Kiełzać (się), kiełznąć (się), ślizgać się, potykać się, pośliznąć się, potknąć się.
Kiełzno, uzda, mundsztuk, hamulec, kawecan.
Kiemlarz (z niem. Kämmerer), kasjer miejski.
Kień, pień.
Kiepieniak, kiepienniak, p. Kopieniak.
Kieptar, kożuszek bez rękawów, serdak; spódnica galonami wyszywana.
Kiepura, wysoka czapka staroświecka, futrem obłożona.
Kier (z tur. kyr), 1) kir; 2) płaszczyzna, pole nieuprawne.
Kierca (niem.), duża świeca woskowa.
Kierchmasz (z n. Kirchmess), kiermasz, odpust, jarmark.
Kierchow (z niem. Kirchhof), cmentarz ewangielicki.
Kierdasz (węg.), 1) brat, pobratymiec; 2) braterstwo, przyjaźń.
Kierdel, stado, gromada owiec, kóz.
Kierecina, zarośla, krzaki, chróst.
Kiereja, kierejka, kireja, surdut i opończa futrem podszyte, burka.
Kieresze (z węg. kereszt, krzyż), cięcie, blizna od cięcia.
Kierezja, grube proste sukno, sukmana sukienna.
Kierlesz, kyrie eleison.
Kiermasz, uczta, biesiada, uroczystość wiejska kościelna, jarmark.
Kiernowy, mocny, jędrny, dychtowny.
Kierstrang, kierstrank, kierstrąg, kiersztrang, kiersztrank (z n. Kirschtrank), wiśniak.
Kierz, krza, krzak.
Kierzowaty, krzakowaty.
Kiestrzanek, p. Kiersztrank.
Kieszynia, kieszeń.
Kieścień, p. Kiścień.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0143
Ta strona została uwierzytelniona.
