Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0148

Kmostwo, kmotorstwo, kumostwo.

Kmyśli, po myśli.

Kmyślny, pomyślny, pożądany.

Knafel (niem.), guzik.

Knaflak, 1) obcas u trzewika; 2) knafel.

Knaflaki, rzeczy, sprzęty.

Knaflaknik, ten, co robi knaflaki czyli obcasy.

Knaflik, knafliczek, guziczek.

Knap (niem.), czeladnik tkacki; sukiennik.

Knapstwo, tkactwo, sukiennictwo.

Knawlik, p. Knaflik.

Knąbrny, krnąbrzny, krnąbrny.

Knecht (niem.), żołnierz pieszy u Niemców; pachołek.

Knefel, p. Knafel.

Kneflik, knefliczek, p. Knaflik.

Knepować, wiązać, kneblować.

Knesać, kołysać, wzruszać, wzburzać.

Kniazić, piszczeć żałośnie (o zającu).

Kniaź, naczelnik wsi «wołoskiej» na prawie wołoskim założonej, wójt.

Knieja, wielka sieć rybacka.

Knot, w znacz. 1) stryczek, powróz; 2) laska, pręt.

Knotel, p. Knutel.

Knuć, knować, 1) układać, obmyślać; 2) wystawiać, przedstawiać (jakim).

Knutel (niem.), pałka, kijek.

Knyp, kozik; krzywy nóż szewcki.

Knypel, 1) gatunek konopi; 2) młotek drewniany,

Knysać, rozrzucać, pyskać (o świni).

Knysz, rodzaj pasztetu.

Kobiecić się, żenić się.

Kobiel, 1) duża kobiałka; kobielą, w wielkiej obfitości, obficie; 2) zewnętrzna wypukłość okręgu, kobielistość; K. coś leży, stroną wypukłą do góry.

Kobielić, robić wypukłym, wydymać, fałdować.

Kobiernik, kobiertnik, ten, co robi kobierce.

Kobieta, żona.

Kobuź, chałastra, zgraja.