Kobylarz, utrzymujący stado koni.
Kobylenie, kobylica, drzewo pełne kołów, dla przeszkody wjazdu.
Kobyła, rodzaj strzelby.
Kobyłka, szarańcza; konik polny.
Kobz, kobuz, rodzaj sokoła.
Koc, kaucja, wadjum.
Kochać się z czego, cieszyć się, radować się z czego.
Kociec, kojec, klatka karmna na drób.
Kociewie, śmietnisko, chwasty.
Kocisko, koczowisko.
Kocisz, koczyk, bryczka kryta.
Kocyfał, gatunek wina dawnego.
Kocytowy, piekielny.
Kocz, obóz tatarski, oddział wojska tatarskiego.
Koczarga, 1) pogrzebacz, ożóg: 2) licha strzelba.
Koczczy, kocz, powóz.
Koczka, kotka.
Koczmołuch, brudas.
Koczot, 1) służalec haremowy, stręczyciel; 2) pieniądz drobny.
Koczpergał (z węg. koszperd, sztylet), szpada.
Koczur, kot.
Koczwarować, wydziwiać, dokazywać.
Koczy, woźnica.
Kodłuch, pieniek pióra, dudka pióra, zagłębiona w ciele ptaka.
Koekwacja (łac.), zrównanie podatków.
Koercyjny, powściągający.
Koflik, kofliczek, kufelek.
Kofter, koftera, koftyr (perski Kufter), jedwabna tkanina turecka.
Koga, statek wodny.
Kogo-kole, kogoli, kogokolwiek.
Kohut, kogut.
Kojan, nicpoń.
Kokosić się, nadymać się, pysznić się, puszyć się.
Kokoszny, nadęty, dumny.
Kokot, kogut.
Kokudrył (franc. cocadrille), bajeczny smok latający.
Kolacja (z fr. collation), 1) składka; 2) uczta składkowa; 3) bankiet, biesiada; 4) wieczerza; 5) prawo przedstawienia na proboszcza.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0149
Ta strona została uwierzytelniona.
