Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0151

na, zasłona, dekoracja ścian tkaninami.

Kolubryna, koluwryna (ł.), działo długie, ciężkiego kalibru, wyrzucające kulę 20-funtową.

Kolwie, kolwiek.

Kołada, faska.

Kołat, kołatanie, stuk.

Kołbań, kołbiel, jeziorko, bagno.

Kołdra, płaszczyk, okrycie.

Kołpak, czub, wierzchołek.

Kołstka, kolczyk, zausznica.

Kołtan, kołtun.

Kołtryna, p. Koltryna.

Kołtrysz, kołtryś, kołtryna (z włos. coltrice, pierzyna), sukno grube; kołdra.

Kołyska, kołysanie.

Komaga, p. Komiega.

Komaństwo (z czesk. komonstwo, drużyna), kompanja, towarzystwo.

Komatek, garstka.

Komel, grubszy koniec gałęzi.

Komenda, w wyr. przyjechać w K-dę, przyjechać w konkury, w zaloty.

Komendować, rekomendować, zalecać.

Kommensał, komensat (ł. commensalis), spółbiesiadnik.

Koment, komentarz, dopisek, objaśnienie.

Komes (łac.), hrabia; dawniej rządca zamku, miasta lub prowincji.

Komesz, p. Komysz.

Komeszyna, trzcina.

Komicje, zgromadzenie obywateli; zjazd rolniczy.

Komiega, komięga, komaga, statek wodny, galar.

Komiliton, towarzysz broni.

Komiśniak, chleb żołnierski.

Komkać, gnieść, miętosić.

Komodat, wygodzenie.

Komonik, komonnik, p. Komunik.

Komonny, p. Komunny.

Komor, komar.

Komorą żyć, nie mieć własnego domu, tułać się.

Komorna, komorne, zapłata za mieszkanie.

Komornica, 1) kobieta, mieszkająca u kogo na komornym; 2) pokojówka.