Korzystować, korzystywać, korzystać.
Korzystowny, korzystny.
Korzyścić, korzystać.
Korzyść, zdobycz, łupy wojenne.
Kosaty, mający długie warkocze (brzoza).
Kosara, p. Koszar.
Kosiwo, kośba, koszenie kosą.
Kosmatka, truskawka.
Kosna, kostna, (dopełn. od rzeczown. koścień), kościenia; Kosnem, kościeniem.
Kosogór, spadzistość góry.
Kostarz, kosternik, kostyra, kostera, gracz, szuler.
Kosteczka, pestka.
Kosterstwo, szulerstwo.
Kostka, przen. los; n. p. kostka padnie komu: przypadnie los, wypadnie; wynik, koniec.
Kostra, sążeń, stos, sterta.
Kostyrzstwo, kosterstwo, szulerstwo.
Kosówka, sosna karłowata.
Kostor, kosztur.
Kosy, figle, sztuczki, wybiegi.
Kosz, 1) kara hańbiąca, więzienie; 2) zarząd obozu i sam obóz tatarski, kozacki.
Koszar, koszara, ogrodzenie, w którym zamykają owce na lato, hurt.
Koszka, kośka, futrzany mucet księży.
Koszkać się, kopać się w czym, gmerać, guzdrać się.
Koszowy, ataman, zarządzający koszem kozackim a. tatarskim.
Kosztować się z kim, mocować się, próbować się.
Kosztunek, koszt.
Kośca, koszący trawę.
Kościć, pokrywać pokostem, pokostować.
Kościć, kośnić, kostnić, obracać w kość.
Kościeć, kostnieć.
Kościej, kościel, koścień, szkielet.
Kościewa, głowa rozczochrana.
Kośka, p. Koszka.
Kośkać, paplać, baraszkować.
Kośle, łyżwy; chodaki.
Kośnić, p. Kościć.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0157
Ta strona została uwierzytelniona.
