uciskać, dokuczać, męczyć.
Kukrachty, wnętrzności.
Kuks (czes.), dział w kopalni; udział jednego gwarka.
Kul, pęk słomy, wiązka siana.
Kula, laska, którą podając od domu do domu, dawano sobie znać o rozporządzeniach władzy.
Kulas, noga niezgrabna.
Kulbon, kłonica u wozu.
Kulfan, kulfon, 1) dukat oberznięty; 2) rzecz niezgrabna; 3) człowiek niezgrabny.
Kulhać, kuleć.
Kulsze, biodra.
Kumejka, kuma, kumoszka.
Kumoter, ojciec chrzestny w stosunku do rodziców chrześniaka, kum, kmotr.
Kump, kumpie, udo wieprzowe, szynka.
Kuna, kunica, narzędzie kary: słup drewniany z wrzeciądzem żelaznym czyli szyną wygiętą, służącą do zamknięcia człowieka.
Kunicz, kónicz, koniczyna.
Kunierować, wymyślać komu, łajać.
Kunigas, książę litewski.
Kunka, królik (zwierzę).
Kunst, sztuka, biegłość.
Kunszt, w znacz. podstęp; z K-u wyjść, stracić równowagę moralną.
Kunsztarz, żartowniś, dowcipniś, figlarz.
Kunsztować, kunstować, 1) robić coś kunsztownie; 2) żartować.
Kunsztownik, p. Kunsztarz.
Kuńszt, p. Kunszt.
Kupalin, p. Kapalin.
Kupała, kupało, sobótka, obchód wigilji św. Jana.
Kupia, 1) handel, kupczenie; 2) towar; 3) cena kupna.
Kupidło, cena kupna.
Kupiec, rodz. gry w karty.
Kupina, mrowisko; kępa, zła trawa.
Kupla, p. Kupia.
Kuplować, wiązać.
Kupno, łącznie, razem (kupą).
Kupres, kupras, kuprys, cyprys.
Kupula, kupuła, kopuła.
Kur, chór.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0167
Ta strona została uwierzytelniona.
