Ląbrać, łuskać (orzechy).
Lągnąć, lęgnąć.
Lciwy, p. Lściwy.
Ldza, p. Lza.
Le, li, tylko.
Lebidło, przynęta z mięsa.
Lebioda, człowiek słaby.
Lebo, libo, albo.
Lec, lejc.
Lecha, rola, zagon.
Lecie, w lecie, latem.
Lecowy koń, lejcowy, poprzedzający inne w zaprzęgu.
Leć, lecz, ale, atoli, jednak.
Leda, lada; leda kto, lada kto.
Ledajaki, ladajaki.
Ledwa, ledwe, ledwy, ledwo.
Legarstwo, wylegiwanie się, lenistwo.
Legart, leżuch, leniuch, leń.
Legartować, wylęgać się, próżnować.
Legawy, 1) leniwy, gnuśny, ospały; 2) pies l., wyżeł; L. pole, polowanie z wyżłem.
Legienda, czytanie; napis półkolisty na monecie, na medalu; napis nad bramą, oknem, na sprzętach, na narzędziach.
Legier (z niem. Lager), obóz; skład towarów; komisant handlowy.
Leguchny, leguczki, leciuchny.
Lej, pijak, opój.
Lejbik, p. Lajbik.
Lejbowaty, rozlazły, ociężały.
Lejtuch (niem.), sukno żałobne, kir.
Lejtym (z łac. legitimus), dziecko prawego łoża.
Lekczeć, stawać się lżejszym.
Lekczyć, czynić lżejszym.
Lekkość, lekkomyślność; L. czynić komu, lekceważyć kogo, znieważać go.
Lekocica, lukrecja.
Lekorób, lekorobnik, aptekarz, farmaceuta.
Lekować, leczyć.
Lekownik, znachor.
Lekta, świadectwo odczytania dokumentów.
Lektwarz (z łac. electuarium), powidełka lekarskie.
Lekuczki, leciuchny.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0173
Ta strona została uwierzytelniona.
