Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0183

Łasktać, łaskotać, łechtać.

Łasy, 1) łakomy; 2) apetyczny, smaczny.

Łaszkować, p. Łaskować.

Łaśliwy, łaszący się, schlebiający.

Łatr (z niem. Klafter), sążeń.

Łatwi, łatwy; Ł.-ie, łatwo.

Ławica, 1) urząd ławników; 2) rząd, szereg; 3) obywatelstwo; 4) sklep z towarami.

Łazacz, łazak, łazęka, szpieg.

Łazęczyć, szpiegować.

Łazęga, łażęka, włóczęga, próżniak; ociężały.

Łaziebnik, łaziennik, kąpielowy, usługujący przy kąpieli; cyrulik.

Łazowy, błotny (grunt).

Łazy, miejsce wypalone po lesie lub zaroślach, zdatne pod uprawę; krzaki, pniaki, chróst; miejsce bagniste zarosłe łoziną.

Łącze, sidło na ptaki.

Łączyć od kogo, w znacz. rozłączać, dzielić; rozdzielać.

Łączysko, łączyszcze, łuk.

Łąkoć, łąkotka, kształt łukowy, półksiężycowy.

Łątka, łąteczka, lalka, marjonetka.

Łątkarz, ten, co robi lalki; ten, co pokazuje marjonetki.

Łbica, łbisko, brzydki łeb.

Łebak, człowiek łebski, tęga głowa.

Łekczywy, łechciwy, łaskotliwy.

Łekstacz, obżartuch.

Łektać, łechtać, łaskotać.

Łepak, p. Łebak.

Łepka, przyłbica, hełm.

Łeskliwy, łechciwy, łaskotliwy.

Łesktać, łechtać, łaskotać.

Łeż (dop. łży), kłamstwo, łgarstwo.

Łęczyć, łączyć, odłączać.

Łęczysko, łęczyszcze, łuk.

Łęgi, zarośla na gruncie błotnistym.

Łęk, 1) łuk; 2) kula czyli wyniosła część siodła, której jeździec się trzyma; 3) warstwa ziemi wygięta od dołu a. ku dołowi; 4) przełęcz.

Łęksać, rozłączać, rozdzielać; p. Łęczyć.