Man (niem.), lennik, hołdownik, wasal.
Mancle, paciorki bursztynowe.
Mandorla (włos.), aureola na obrazie, kształtu migdała.
Mandrować, wędrować.
Mandukcja, p. Manudukcja.
Manegnatki, anegdotki.
Mangał, kadzielnica, fajerka.
Manikować, oszukiwać, szachrować.
Manista, 1) szachraj, krętacz; 2) szynkarz.
Mankat, mańkut.
Mannela, manela, naramiennik, bransoleta.
Manowie, manowisko, manowiec, bezdroże, wertep.
Manowstwo, p. Maństwo.
Manowy, p. Mański.
Mantel, mantyl (niem.), płaszcz.
Mantolet, mantyla; płaszczyk.
Mantyka (łac. mantica, torba), 1) torba, biesagi, sakwy; 2) mantyk, zrzęda, nudziarz.
Mantykora, ludojad (zwierzę).
Manudukcja, kierunek, dyrekcja, przewodnictwo; opieka.
Manzer, p. Mamzer.
Manżel (czesk.), małżonek.
Manżelstwo, małżeństwo.
Manżonek, małżonek; M.-ka, małżonka.
Mańka, lewa ręka.
Mańki, kusy, skąpy, za mały.
Mański, lenny, lenniczy, hołdowniczy.
Maństwo, lenność, feudalizm; straż.
Marachować się, męczyć się, nużyć się.
Maras, bagno, błoto.
Marcha, mercha, myrcha, 1) stary koń, licha szkapa, wywłoka; 2) człowiek stary do niczego; 3) trup, padlina.
Marchołstwo, warcholstwo.
Marchołt, marchułt (z n. Markolf), larwa, upiór, straszydło nocne; przen. warchoł.
Marczyć się, parzyć się (o zwierzętach).
Mardać, margać, merdać, machać ogonem.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0190
Ta strona została uwierzytelniona.
