Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0198

Mierzchomie, o zmierzchu

Mierzętność, (mier-zęt-ność), niechęć, wstręt.

Mierziać, mierzić, obrzydzać.

Mierziączka, obrzydzenie, wstręt, ohyda.

Mierzieniec, człowiek obmierzły, obrzydliwiec.

Mierziennik, stręczyciel nierządu.

Mierzięczyć się, kłócić się obmierźle, robić piekło.

Mierzioność, brzydota, sprosność.

Mierziony, obmierzły, obrzydliwy, brzydki.

Mierzk, zmierzch.

Mierzkać, p. Mierzchać.

Mierzyn, mierzynek, mierzyniec, koń roboczy.

Mierzytelny, według miary

Mierżliwość, obmierzłość, obrzydzenie; nudności, mdłości.

Mierżliwy, obmierzły, obrzydliwy, wstrętny.

Mierżączka, p.Mierziączka

Miesce, miejsce.

Miescki, miejski.

Miesięcznictwo, chodzenie po miesiącu, lunatyzm.

Miesporny, nieszporny, popołudniowy.

Miestce, miejsce

Mieszała, mieszaniec, mąciciel, wichrzyciel.

Mieszczańczuk, mieszczuch.

Mieszecznik, obojnak, hermafrodyta.

Mieszek, prz. pieniądze.

Mieszka, zamieszka.

Mieszkacz, mieszkaniec.

Mieszkać na czym, trudzić się czym; M. do czego, M. w czym, żyć, pędzić życie; cieszyć się czym, używać, oczekiwać, nie śpieszyć się, ociągać się, zwlekać, zaniedbywać; M. z kim, żyć, przestawać, obcować; M-a mi, M-a mi się, nudzi mi się, niecierpliwię się.

Mieszkaniczko, mieszkanie, komora, gniazdo.

Mieszkanina, mieszkanie, zwłoka, mitręga, strata czasu.

Mieszkawać, mieszkiwać, często mieszkać.

Mieścic, mieszkaniec miasta, mieszczanin.

Mieśćce, miejsce.

Mieśćki, mieśćski, miejski.

Mietać, miotać, rzucać, ciskać; M. się, zalecać się.