Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0264

Obłapianek, p. Obłap.

Obłapić, obłapiwać, obłapiać, obejmować, ściskać.

Obłaszcze, pojedyńczo, zosobna, po jednemu.

Obłaść, obszar, przestrzeń

Obława, zaspa piaszczysta.

Obławą, obławem, ławą, kupą, hurmem, tłumnie.

Obłaz, 1) droga boczna, manowiec, bezdroże; 2) ogródka (w mowie); bez O.-zu, bez ogródki, bez wahania, bez ceremonji, bez żartu.

Obłazować, obłazić (obleźć).

Obłazowy, obłaźny, nie prosty, pośredni.

Obłaźnić, oszukać, okpić, odrwić.

Obłaźnie, ceremonjalnie, etykietalnie.

Obłaźny, 1) idący nie wprost, uboczny; 2) ciągły, nieprzerwany.

Obłądliwy, obłędliwy, p. Obłędny.

Obłądnieć, 1) wpaść w błędy; 2) zmieszać się, stracić przytomność umysłu

Obłądnik, człowiek błądzący.

Obłąkać, obłąkiwać, zmylić komu kierunek; wprowadzić na złą drogę, zabłądzić.

Obłąkany, w obłąk skrzywiony.

Obłądzać, obłądzić, wpaść w błąd, pobłądzić, omylić się.

Obłądziły, obłądzony, 1) zbłąkany; 2) błądzący.

Obłędny, 1) w błędnym kierunku idący; 2) błąkający się, błądzący; 3) pełen błędów, błędny, łudzący; 4) błędny, nieprzytomny.

Obłędzić, p. Obłądzać.

Obłęk, obłąk, łęk, łuk, zagięcie, okrąg.

Obłocz, powłoka.

Obłoczny, od obłoku.

Obłoczyć, obłóczyć, przyoblekać.

Obłoga, 1) obłóg, szereg, otaczający coś; 2) obszycie, wypustka, wyłoga; 3) obsadzanie, obtaczanie; 4) ciężary, bagaże (wojskowe).

Obłogiwać, zostawiać odłogiem.

Obłojca, żarłok.