Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0281

kniei, gdzie się rozpoczyna polowanie.

Odkalić, odrzucić.

Odkaz, odkazanie, 1) odpowiedź, decyzja; 2) przekaz, zapis, cesja.

Odkazać, odkazywać, 1) odpowiedzieć, dać wyjaśnienie, wytłumaczyć się; 2) przekazać, ustąpić, zapisać komu; 3) oddalić, odprawić, odsunąć; 4) zagrozić czym; 5) O.-ywać, rozkazywać, panować; O.-zać się; 1) odpowiedzieć, dać wyjaśnienie; 2) zrzec się czego, odstąpić od czego, nie zgodzić się na co; 3) zagrozić, ofuknąć się, odciąć się.

Odkaziciel, przekazujący, zapisodawca.

Odkazować, odkazywać.

Odkinąć, odrzucić; O. się od kogo, odsunąć się, odstrychnąć się, odstąpić, odłączyć się.

Odkisawać, 1) odbywać kiszenie, fermentować; 2) poddawać fermentacji, kisić.

Odkład, odkładanie, odwłoka, mitręga.

Odkładźca, odwlekający, dojutrek, maruda.

Odkłonić się, w znacz. uchylić się, wymówić się, usunąć się od czego.

Odkocić, odtoczyć.

Odkoczować, oddalić się, koczując.

Odkolesić, odjechać koleją żelazną.

Odkos, odbłysk.

Odkraść się, wymknąć się, odejść niepostrzeżenie.

Odkroczyć, odkraczać, odstąpić, oddalić się od kogo, od czego; wykroczyć przeciw czemu.

Odkrojny, odrębny, oddzielny.

Odkryty, w znacz. zewnętrzny.

Odkrzywdzić co na kim, nad kim, powetować krzywdę, zemścić się.

Odksiężyć, pozbawić księdza charakteru duchownego.

Odkur, odprawa.

Odkwiść, odkwitować, odkwitnąć.

Odkwit, chylenie się do upadku.

Odlatować, odlatywać.

Odlaty, odpadki, wióry.