Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0289

Odścić (czesk.), oddalić.

Odścigać, odpędzić.

Odśmiech, odpowiedź szydercza na drwinki.

Odśredni, odśrodopędny, odśrzedni, odśrodkowy.

Odświekotać, odświego tać, odpaplać.

Odświt, odblask, odbłysk.

Odtążyć, odtęsknić, przestać tęsknić.

Odtoczyć, odwieść, odciągnąć, oddalić.

Odtręt, 1) odrętwiałość, zdrętwienie; 2) wstręt, odraza.

Odtwarca, otwierający, otwieracz.

Odtwarzać, odtwierać, odtworzyć, otwierać, otworzyć.

Odtworzony, otwarty.

Odtworzysty, p. Otworzysty

Odtychmiast, odtąd.

Odtykać, przen. odkrywać, odsłaniać.

Oduciec, oduciekać kogo, odbiec, porzucić.

Oduć, owiać.

Odumarły, pozostały po czyjej śmierci.

Odumarszczyzna, odumarlina, puścizna po osobie zmarłej bezpotomnie.

Odumorek, człowiek, który umierając, pozostawił po sobie dziedzictwo.

Odur, obłęd, zawrót głowy.

Oduzdne, oduźne, prezent, dany stajennemu od kupionego konia, tręzlowe; przen. wzajemny podarunek.

Odużeć, przyjść do sił, wzmóc się.

Odwada, środek do usunięcia zawady.

Odwadzić, odwadzać, usunąć zawadę, ułatwić.

Odwaga, czyn odważny, przewaga.

Odwarkliwy, oburkliwy, opryskliwy.

Odważyć, 1) co czym, odpłacić, oddać tą samą miarką; odpłacić, okupić, zapłacić odpowiednią wagą czego; 2) O. albo O. sobie, odważyć się na co, zdecydować się, postanowić.

Odwdzięk, wywdzięczenie się, nagroda.

Odwiadki, odwidki, odwiedziny, oględziny, wywiady.