Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0300

Omelty, zgnieciony, stłuczony, otarty.

Omełty, omielony.

Omen, p. Homen.

Omenować (łac.), zapowiadać, wróżyć.

Omerał, humerał: biała chusta, okrywająca szyję i ramiona kapłana.

Omężyć, omężać, wydać za mąż.

Omiecek, pole nieuprawne, nieużytek.

Omiedlić, omiodnić, zaprawić miodem.

Omielać, robić plotki.

Omielałość, utrata głosu od chrypki, ochrypłość.

Omienić, nadmienić, wymienić, wspomnieć.

Omienieć, stracić głos przez chrypkę, ochrypnąć.

Omierziony, omierzliwy, obmierzły.

Omiesięczniać, oświecać światłem miesiąca (księżyca).

Omieszka, omieszkałość, omieszkanina, omieszkanie, opóźnienie, odwłoka

Omieszkały, omięszkały, 1) swojski, domowy, obłaskawiony; 2) ociągający się, powolny.

Omieszkawać, omieszkiwać, odkładać, zaniedbywać, opóźniać się.

Omilić, umilić, zrobić miłym.

Ominęły, przemijający, upływający.

Ominować, p. Omenować.

Omisja (łac.), opuszczenie, pominięcie.

Omknąć, osmyknąć, obciągnąć, oberwać; O. się, obsunąć się, opaść.

Omnes, omnesowo (łac.), tłumnie, gromadnie, całkiem.

Omołwić, omówić.

Omołwienie, 1) omówienie; 2) wymówka, wymówienie się.

Omomiciel, omomilek, omamiciel.

Omowa, omowisko, omówka, obmowa.

Omówca, obmówca.

Omrocz, omrocza, omrocze, omroka, omrok, mrok, pomroka, ciemność, zmierzch.

Omrzalić, obrzydzić.

Omrzeć, omrzleć, obmierznąć, obrzydnąć.