Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0308

Ordynować, przekazać; adresować; O. duchownego, udzielić mu święceń.

Ordyński, ordziński, tyczący się hordy, tatarski.

Orel, oryl.

Orędownik, 1) rzecznik, patron; 2) zastępca, poseł, sprawca.

Orędzie, 1) uroczyste oświadczenie; 2) poselstwo, oznajmienie rozkazu; 2) interes, sprawa.

Oręż, przen. walka orężna.

Organy, w kopalni kłody na sztorc stawiane, żeby służyły do podpierania ściany.

Orlicz, orlik, wojownik polski, Polak.

Ormątel (z niem. Armmantel), płaszcz z rękawami.

Ornity, orny.

Oromy, orny, zdolny do orania.

Oronić, poronić.

Orosz, sługa, posługacz.

Orszaczno, z licznym orszakiem.

Orszak, tłum, gromada.

Ort, urt, 1) gatunek; 2) d. pieniądz polski= ¼ tal.

Ortel, ortyl (niem.), wyrok sądu miejskiego, skazanie; O.-le, d. ustawy podług prawa magdeburskiego.

Ortelować, sądzić, wyrokować.

Ortma, suknia zwierzchnia, rodzaj opończy.

Ortować, p. Hurtować.

Ortyl, p. Ortel.

Oryl, orylec, oryl, flis.

Oryna, ogrodzenie, płot.

Orz, p. Horz.

Orzba, orka, oranie.

Orzedle, p. Ożydle.

Orzeł, w wyr. Orłem łowić, działać przekupstwem.

Osadczy, obywatel, kolonista.

Osadza, nasada, oprawa, okładka.

Osadzca, osadziciel, p. Osadźca.

Osadzić, w znacz. 1) założyć, ufundować; przen. oprzeć, ugruntować; 2) obrać, upatrzyć, wyznaczyć; 3) O. prawo, wdrożyć postępowanie sądowe; O. komisję, ustanowić; O. się, otoczyć się.