Osilstwo, usilstwo, zgwałcenie.
Osiłek, siłacz, człowiek nadzwyczajnej siły.
Oskarca, oskarżacz, oskarżyciel.
Oskarzedzony, oszpecony, brzydki.
Oskarżywać, oskarżać.
Oskomina, oskumina, kawałeczek, okruszyna.
Oskomy, mający oskomę, łakomy, chciwy, zazdrosny.
Oskucina, odrobina.
Oskuść, oskubać; przen. obedrzeć, okpić, wyzyskać.
Osława, niesława, osławienie.
Osławować, osławiać, zniesławiać, wysławiać; O. się, opowiedzieć się.
Osłobodzić, oswobodzić.
Osłodczyć, osłodzić.
Osłuch, osłyszenie, 1) wieść, pogłoska, rozgłos; słyszenie; 2) zwiady, rekonesans.
Osłyszeć się, 1) obsłuchać się; 2) przesłyszeć się.
Osmaczka, ósma część korca, pół ćwierci.
Osmaczyć, osmakować, dodać smaku, zaprawić smakiem.
Osmaganiec, łotr, łajdak.
Osmak, smak na języku.
Osmalczyć, okrasić, zaprawić smalcem.
Osmaluch, 1) głownia, żagiew; 2) smoluch, brudas.
Osmerszczyć, opalić; O. się, ogorzeć.
Osmęcić, zasmucić.
Osmętnica, królowa smętku.
Osmolić, obgadać, obmówić; niedbać o kogo.
Osmoł, okopcenie.
Osmorgać, osmorgiwać, 1) oskubać, obedrzeć, ograć; 2) zjeść lub pić łapczywie.
Osmurgać, oczochrać, oczyścić drucianą szczotką
Osmykować, osmykiwać, omuskiwać, obrywać, obdzierać.
Osna, osnem, ościenia, ościeniem (od oścień).
Osnow, osnów, osnowa.
Osnowanie, 1) osnucie; 2) fundament, podwalina, grunt.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0310
Ta strona została uwierzytelniona.
