Ostro (wł. austro), wiatr południowy.
Ostroczyć, 1) zohydzić, obmierzić, obrzydzić; 2) zdarzyć się, przytrafić się; O. się, 1) kim: odstręczyć się, obrzydzić sobie; 2) komu: zbrzydnąć, obmierznąć.
Ostrodze, dwie ostrogi.
Ostroga, ostryga.
Ostrogorść, ostra gorzkość
Ostrojeż, ostrokół, częstokół.
Ostrokół, parkan z pali zakończonych ostro, o taczający twierdze.
Ostromendarz(łac.), astrolog.
Ostromyślny, obdarzony bystrym umysłem.
Ostronosi, ostronosy, mający śpiczasty nos albo dziób.
Ostrorozumny, mający bystry rozum, zdolny
Ostrowid, ostrowidz, człowiek z bystrym wzrokiem.
Ostrowie, ostrokół.
Ostrownik, ostrzyciel, szlifierz.
Ostrozimny, bardzo zimny, mroźny.
Ostroża, 1) ostrożność; 2) ostrokół, częstokół, palisada.
Ostrożeń, p. Ostroża.
Ostrożnik, stróż, strażnik.
Ostrożować, ostrożyć, otoczyć ostrogiem, ostrokołem, palisadą.
Ostrożyna, p. Ostrożeń.
Ostróg, 1) ostrokół, częstokół, palisada; 2) zamek obronny; 3) baszta, szaniec.
Ostrów, ostrowie, kępa, wyspa na rzece.
Ostróźek, ostrów.
Ostrszy, ostrzejszy.
Ostrze, ostro.
Ostrzec, ostrzegać, w zn. 1) zastrzec sobie, wymówić sobie; 2) przestrzegać, pilnować; O. się, ustrzec się, uniknąć.
Ostrzeć, stawać się ostrym.
Ostrzeja, ostryga.
Ostrzek, ostrz, ostrze.
Ostrzeszek, stromy daszek nad bramą.
Ostrzew, drąg, belka z sękami lub szczeblami.
Ostrzędzać się, zmieniać się kolejno.
Ostrzyć, w znacz. 1) zao-
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0313
Ta strona została uwierzytelniona.
