strzać, robić surowszym; 2) jątrzyć, podburzać; 3) nakazywać ostro.
Ostrzyga, ostryga.
Ossię, sysak, dziecię albo zwierzę jeszcze ssące.
Ostuda, zmartwienie, kłopot, nieprzyjemność, waśń; krzyk, przerywanie; wstyd, hańba.
Ostychły, ostygły.
Ostydać, stygnąć, ostudzać się.
Ostydło, ozięble.
Ostydły, ostygły, oziębły.
Ostydnąć, ostygnąć.
Ostyja, hostja.
Osuch, 1) drzewo uschłe; 2) szczapa; suchar.
Osucizna, osypanie, wysypka, krosty, wyrzuty.
Osuć, osypać.
Osumieć, osowieć, sposępnieć.
Osumować, zsumować, obliczyć.
Osunąć, 1) zsunąć naokoło, osmyknąć; 2) osypać, obsypać; O. się na kogo, obruszyć się, oburzyć się, rzucić się.
Osuszek, p. Osuch.
Osypisko, stoki góry osypujące się.
Oszacunek, szacunek.
Oszadzieć, osiwieć, oszronieć.
Oszajca, sołtys, wójt osadzonego swoim staraniem miejsca niezamieszkanego.
Oszalbierować, oszalbierzyć, oszukać szalbierstwem.
Oszaleć na kogo, 1) obruszyć się; 2) oszukać.
Oszalić, wprawić w szał, nabawić szaleństwa.
Oszałomić, oszałomonić, oszołomić, ogłuszyć, odurzyć.
Oszcządać, oszczędzać.
Oszcządek, oszczątek, szczątek, resztka, pozostałość.
Oszczek, oszczekanie.
Oszczemać, oszczemlać, oszczędzać.
Oszczepisty, opatrzony grotem.
Oszczerca, oszczernik, 1) szyderca; 2) śmieszek, błazen, figlarz; 3) potwarca.
Oszczerny, oszczerczy.
Oszczerzać, oszczyrzać, szczerzyć, wyszcz. (zęby); O. się, szydzić, drwić.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0314
Ta strona została uwierzytelniona.
