Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0355

Pochew, pochwa.

Pochlebniczek, pochlebnik, pochlebca.

Pochlebować, pochlebiać.

Pochlubka, przechwałka, samochwalstwo.

Pochludzić, poczyścić.

Pochłapka, zupa kartoflana z kluskami.

Pochłon, 1) pochłaniacz, pożeracz; 2) pochłonięcie.

Pochłoniać, pochłaniać.

Pochłoniciel, pochłońca, pochłaniacz.

Pochłuba, chluba, sława.

Pochmiele, pochmiel, cierpienie, następujące po nadużyciu napojów wyskokowych.

Pochmielić się, pochmielać się, 1) podchmielić sobie; 2) napić się trochę nazajutrz po upiciu dla pozbycia się ciężkości głowy.

Pochmulić się, zasępić się, posmutnieć.

Pochmurz, niedorostek.

Pochmurze, niebo pochmurne.

Pochoć, p. Pochuć.

Pochodny, posuwisty, raźny.

Pochodować, wypróżniać się.

Pochodzić, pochadzać, w zn. 1) postępować, kroczyć; przechadzać się, spacerować; 2) zużyć przez chodzenie, zniszczyć, znosić; 3) uczynić kogo powolnym, ugłaskać; 4) podejść kogo, wyprowadzić w pole, oszukać.

Pochodzistość, 1) spadzistość, spadek; 2) pochodzenie.

Pochodź, p. Pochuć.

Pochop, 1) zachęta, popęd, sposobność; 2) gorliwość, zapał, ochota; 3) zamach, rozpęd, zapęd; 4) źródło, początek; 5) postęp, wprawa.

Pochopić, pochopiać, 1) pochwycić, złapać, porwać; przen. pojąć, zrozumieć; 2) udać się, powieść się, pójść pomyślnie.

Pochopień, napastnik, zawadjaka.

Pochopnia, w wyr. zbić kogo z P.-pni, zbić kogo z tropu, pomieszać komu szyki.